ÁRMANN KR.

Kópavogsbær á að huga sérstaklega að ungum fjölskyldum á þeim krefjandi tímum sem nú ríkja. Margar ungar fjölskyldur kusu á síðustu árum að búa sér heimili og ala börn sín upp í Kópavogi. Eftir því sem fjölskyldumeðlimum fjölgaði stækkuðu fjölskyldurnar við sig í húsnæði, fólk skuldbatt sig og tók lán eins og gengur.

Tilvera margra ungra fjölskyldna hefur nú snúist á hvolf og óréttlætið er æpandi. Fasteignir hafa lækkað, erlend lán hafa stökkbreyst og íslensk lán hækkað upp úr öllu valdi. Nú er verið að byggja upp nýtt fjármálakerfi á Íslandi og eignir þess eiga að grundvallast á útþöndum skuldum ungra fjölskyldna á meðan skuldir þess samanstanda af innlánum í gjaldþrota bönkum sem ríkið tók ábyrgð á.

Í stuttu máli er staðan sú að nú er verið að byggja upp nýtt fjármálakerfi á herðum ungra fjölskyldna sem komu sér þaki yfir höfuðið í fasteignabólu á meðan skuldir þess sama fjármálakerfis eru tryggð innlán í gjaldþrota bönkum. Ungu fjölskyldurnar áttu ekki stór innlán í bönkum og njóta því ekki góðs af þessari aðferðafræði.

Kópavogur er réttlátt bæjarfélag

Eitt mikilvægasta verkefni Kópavogsbæjar er að standa með ungum fjölskyldum á þessum erfiðu tímum. Í því ástandi er nú ríkir verður að dreifa byrðunum með sanngjörnum hætti og standa sérstakan vörð um þá er verst hafa farið út úr þessum mestu efnahagshamförum lýðsveldissögunnar. Í nýrri fjárhagsáætlun Kópavogsbæjar er því hækkunum á grunnþjónustu sem ungar fjölskyldur treysta á stillt mjög í hóf og eru þær innan verðlagshækkana.

Það er sannfæring mín að almenn sátt ríki um þessa nálgun í stórum jafnt sem smáum málum. Byrðunum verður að dreifa og það á sanngjarnan máta.

 Mér finnst skrýtið að fyrst núna skuli menn hafa áhyggjur af samkeppni eða réttara sagt skorti á samkeppni milli fyrirtækja á Íslandi. Það rifjaðist upp fyrir mér að ég hafði lagt fram þingsályktunartillögu fljótlega í kjölfar hrunsins, í lok desember 2008, sem fjallaði um það hversu mikilvægt væri að endurskoða samkeppnislöggjöfina. Grunntónninn í henni var að virk samkeppni yrði til þess að koma hjólum atvinnulífsins hraðar af stað en ella í kjölfar hrunsins. Þörfin fyrir þessari endurskoðun hefur aukist enn frekar í kjölfar þess að íslenska ríkið hefur tekið yfir fjölda fyrirtækja með tilheyrandi kennitöluflakki og markaðsráðandi stöðu í samkeppni við þau fáu fyrirtæki sem héldu lífi eftir fall bankanna. Læt þessa þingsályktunartillögu fylgja með um leið og ég segi betra seint en aldrei.

http://www.althingi.is/dba-bin/ferill.pl?ltg=136&mnr=265

Þegar norska stórfyrirtækið REC ákvað að byggja upp sína starfsemi í Kanada í stað Íslands, nánar tiltekið í nágrenni Þorlákshafnar, sögðu forsvarsmenn þess að ein meginástæðan væri sú að stjórnvöld gætu engu lofað um það hversu langan tíma það tæki að klára umhverfismat. M.ö.o að stjórnvöld höguðu sér eins og þeim sýndist gagnvart fyrirtækjum sem horfðu til atvinnuuppbyggingar í landinu.

Í slíku umhverfi treysti fyrirtækið sér ekki til að starfa. Í því ljósi og þeirri stöðu sem landið er í nú er vægast sagt ótrúlegt að lesa eftirfarandi í frétt á Mbl. is. í dag.

"Ráðuneytið segir, að fullyrðingar þess efnis að úrskurðurinn sé ólögmætur vegna þess að málshraðareglur hafi verið brotnar eigi ekki við rök að styðjast. Samkvæmt lögum um mat á umhverfisáhrifum sé frestur ráðherra til að úrskurða vegna mats á umhverfisáhrifum tveir mánuðir frá því að kærufrestur rennur út. Í dómaframkvæmd og samkvæmt fræðikenningum hafi það eitt og sér ekki verið talið valda ógildi stjórnvaldsákvarðana þótt farið hafi verið fram úr lögbundnum afgreiðslufrestum."

Ennfremur segir: "Umhverfisráðuneytið tekur undir þær ábendingar að málshraði sé oft og tíðum ekki í samræmi við lögbundna fresti". 

Sem sagt, eigi ekki við rök að styðjast. Kenningarnar hafa samkvæmt þessu meira gildi en lagabókstafurinn sjálfur. Hins vegar ef þegnar þessa lands virða ekki tímafresti fá þeir gjarnan sekt fyrir það. Það er því greinilega ekki sama Jón og séra Jón. Hversu langt á að ganga í vitleysunni?

Fréttin á Mbl.is í heild sinni: http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2009/10/13/segir_urskurd_um_sudvesturlinu_vera_logmaetan/

Ákvörðun Seðlabanka Íslands segir okkur það eitt að ríkisstjórnin og seðlabankastjóri ráða engu um stýrivaxtastigið hér á landi. Því væri mun nær að leggja Seðlabanka Íslands niður og opna þar lúxus hótel í tengslum við byggingu tónlistar- og ráðstefnuhúss. Það myndi a.m.k. gera þjóðinni gagn með aukinni gjaldeyrissköpun.

Nánast allar þjóðir heims að Íslandi frátöldu hafa brugðist við heimskreppunni með því að lækka vexti og fara í aðgerðir til þess að örva efnahagslífið. Hér á Íslandi er þessu öfugt farið. Hér er allt gert til þess að koma í veg fyrir að Ísland nái flugi á ný. Ríkisstjórnin skríður fyrir Evrópusambandinu og sér ekkert að því að það noti Alþjóða gjaldeyrissjóðinn sem innheimtubúllu í sína þágu.

Hvernig má það vera að stýrivöxtum sé haldið í 12 prósentum þegar innlánsvextir bankanna eru á milli 6 og 7%? Þetta þýðir það eitt að fyrirtækjum og einstaklingum er gert ókleift að fá lán nema á okurvöxtum í bankakerfinu. Vaxtaokrið dregur allan mátt úr atvinnulífinu og kemur í veg fyrir nýja sókn sem við svo sannarlega þurfum á að halda nú.

Tilgangurinn er augljós. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn er notaður til þess að pína okkur til hlýðni svo að gömlu nýlenduveldin, Bretland og Holland, fái útrás fyrir mikilmennskubrjálæði sínu. Sá tími mun samt koma að aðrar þjóðir Evrópu munu sjá í gegnum hræsnina. Íslensk stjórnvöld hafa því ekki annan kost en að rísa upp gegn þessari kúgun. Við höfum áður boðið þjóðum heims birginn og sigrað að lokum. Það sama mun gerast í þessu máli ef stjórnvöld hafa eitthvert bein í nefinu.

Ferðaþjónusta hefur sýnt það og sannað á undanförnum árum að hún er ein mikilvægasta atvinnugrein okkar Íslendinga og hefur stækkað jafnt og þétt á undanförnum árum. Fyrir 10 árum komu hingað til lands í kringum 200 þúsund ferðamenn en á síðasta ári voru þeir yfir 500 þúsund.

Í þeim tilvikum sem ferðaþjónustan og ríkið hafa farið í átaksverkefni í markaðssetningu á Íslandi og íslenskri ferðaþjónustu hefur komið kippur í komu erlendra ferðamanna til landsins. Það hefur skapað fjölda starfa og miklar gjaldeyristekjur.  Af þessu sést að öflug markaðssetning og uppbygging innviða ferðaþjónustunnar skilar miklu fyrir land og þjóð.

Ein auðveldasta leiðin til þess að efla atvinnulíf á Íslandi og til þess að auka gjaldeyrisflæði til landsins er að efla markaðssetningu í ferðaþjónustu bæði í Ameríku og Evrópu. Í ljósi þess að ríkið er að fara eyða miklum fjármunum til atvinnusköpunar er nærtækt að auka fjármuni til landkynningarverkefna. Það er fjárfesting sem kemur hratt til baka.